To motto, które prowadzi mnie przez życie. Może brzmi banalnie, ale ta prosta prawda pomogła mi przetrwać najtrudniejsze chwile. Kiedy moja mama przegrała walkę z depresją, świat zawalił mi się na głowę. Czułem się winny, zagubiony, przekonany, że jestem nieudacznikiem.
Ponad 10 lat temu moje życie wywróciło się do góry nogami. Śmierć mamy pozostawiła mnie z poczuciem winy, brakiem wiary w siebie i przekonaniem, że jestem beznadziejny. Wydawało mi się, że nigdy już nie zaznam radości i sensu. Sam wpadłem w depresję. Na szczęście, dzięki wsparciu bliskich, terapii i mozolnej pracy nad sobą, odnalazłem drogę powrotną do życia.

Zacząłem inwestować w swój rozwój, odkrywać talenty i budować pewność siebie. Warsztat „Mapa Marzeń” u Ewy Foley był punktem zwrotnym. Wtedy narodziło się moje marzenie: pomagać innym i inspirować ich do sensownego życia. Dziś, dzięki doświadczeniu i wiedzy zdobytej na szkoleniach u takich mentorów, jak Paweł Mróz, Mariusz Szuba, Kamila Rowińska i Jakub B. Bączek, mogę dzielić się tym, co sam przeszedłem i przepracowałem. Potrafię inspirować, motywować i „cisnąć” do zmiany, ale zawsze z troską i empatią. Wiem, jak radzić sobie z przeciwnościami losu, bo sam je pokonałem. Rozumiem, że nie da się cofnąć czasu, ale wierzę, że zawsze można wybaczyć sobie i innym. Moja pasja do biegania, połączona z treningiem umysłu, pomogła mi wyjść z dołka. Teraz chcę dzielić się tą energią i radością z innymi.