Samoświadomość życie odpowiedzialne i celowe.

„…nie ma nic gorszego od poczucia, że człowiek przechodzi obok własnego życia tylko dlatego, że zabrakło mu odwagi, żeby kształtować je zgodnie ze swoimi pragnieniami, że nie pozostał wierny wartościom, które były dla niego ważne, dziecku jakim był, swoim marzeniom…” Raphaëlle Giordano

Z dzisiejszego wpisu dowiesz się:

Czym jest samoświadomość?
Skąd jest Strach przed samoświadomością
Jak rozwijać własną samoświadomość?

Czym jest samoświadomość?

Zacznijmy od mózgu każdy go mam, choć nie zawsze używa 😉

Kora nowa (inaczej kora mózgowa, płaty czołowe, mózg racjonalny) odpowiedzialna m.in. za samoświadomość, regulację emocjonalną, planowanie, empatię, zdolność do refleksji, rozwiązywanie problemów, dojrzewa przez wiele lat (mniej więcej do 24 r.ż, choć, najwyższy stopnień specjalizacji w jej zakresie, mózg uzyskuje po 40 r.ż).

Jak sam/a widzisz potrzeba czasu na to, żeby zacząć pracę nad samoświadomością 😉

Moja przygoda z samoświadomością rozpoczęła się po 28 roku życia.  Jest to droga w poznawaniu siebie, długi i angażujący proces. Wymaga gotowości i otwartości, przyzwolenia na błądzenie i szukanie odpowiedzi.

 Proces, w którym nie dążę do perfekcji bo ona najczęściej blokuje. Przyzwolenie na konfrontację z tym, co jest we mnie, a czego często nie akceptuję. To zrozumienie, że nie wszystko jest tak idealne.

Dojrzałość każdego z nas jest ściśle połączona z poczuciem świadomości siebie. Samoświadomość jest elementem kluczowym, dostrzegania rzeczywiści, a w konsekwencji aktywność i zachowań człowieka.

Świadomość nasz umysł jest charakterystyczny tylko dla człowieka, umożliwia myślenie abstrakcyjne. Jednak to, czy człowiek będzie żył świadomie, czy nie, zależy od jego woli, tj. czy będzie świadomie konfrontował się z faktami, czy unikał tego.

Istotne jest, aby w tym całym procesie zrozumieć własne schematy zachowań. Wzajemne powiązanie i oddziaływanie na siebie, a w konsekwencji podejście holistyczne do:
• myśli,
• emocji,
• ciała,
• zachowania.

Niewłaściwe połączenie, może doprowadzić do tego, że w naszym życiu zaczynamy grać rolę, która nie jest z nami spójna, że z taką łatwością zapominamy o tym, co dla nas ważne…

Strach przed samoświadomością
W moim przypadku, jak i u osób, z którymi pracuję, często był to lęk (bezradność i unikanie cierpienia), przed tym, czego się o sobie dowiemy i brak gotowości na odpowiedzi. Albo, że zawiedziemy bliskich, którzy mają wobec nas jakieś plany. 

Lęk przed tym, czy podołamy, niepewność? Czy jesteśmy na to gotowi? Nasze  priorytety, w których my sami jesteśmy na końcu listy ale nierzadko też lenistwo…

Ucieczką od świadomości są uzależnienia (alkohol, narkotyki, hazard, destruktywne związki).

Żeby nie wpaść w pułapkę destrukcji samego siebie lub też wydostać się z błędnego kola potrzebne jest działanie. Pewnie też tak masz, że w pewnych dziedzinach życia jesteś bardziej świadomy/a, a w innych mniej np. świetnie zorientowany/a w sferze zawodowej, a nie posiadamy świadomości w sferze relacji osobistych. To tylko jeden z przykładów.

Warto poszukać sferę, w której życie przynosi Ci najmniej satysfakcji, albo sprawia największy ból.

I tu zaczyna się Twój proces z samoświadomością. Tu Ty podejmujesz decyzję czy zostawisz wszystko w rękach słów „Los się na mnie uwziął” czy przejmujesz dowodzenie i kontrolę:

                                                                            Cele stawiam sobie, nieżyciu!